Het eerste weekend

Inmiddels ben ik bijna een week in Suriname. Het aanpassen aan het tijdsverschil heeft me twee dagen gekost maar het aanpassen aan de levensstijl gaat vrij makkelijk. Je eet wanneer je trek krijgt, je drinkt wanneer je dorst hebt, je slaapt wanneer je moe bent en je staat op wanneer de school begint. Dat betekent dat ik elke dag hier half 7 opsta zodat ik 07.45 uur op school ben. Vervolgens werk ik op school tot een uur of 4 s middags. Dan is het energiebalkje behoorlijk leeg dus volgt een kleine siësta. Na dit middagdutje vul ik de rest van de dag met nog eens douchen, boodschappen doen, boeken lezen in m’n hangmat, beetje hardlopen enz.

In het weekend heb ik meer tijd. Zo ben ik dit weekend naar Frans Guyana geweest. Dit buurland ligt op ongeveer 60 km afstand van hier. Een behoorlijke trip wanneer je je bedenkt dat de wegen weinig overeenkomst hebben met de A4. Vervolgens met een xxx, een soort kanoboot uitgehakt uit een boom, type Hiawata, naar de overkant van de rivier. Deze rivier is de grens tussen deze twee landen. Het is verbijsterend te zien hoe groot de verschillen tussen deze twee landen zijn. Suriname, een Nederlandse ex-kolonie onafhankelijk sinds 1975 en Frans Guyana, een Franse kolonie dat dus op dit moment deel uitmaakt van de EU. En juist dit laatste maakt het verschil zo groot. In Frans Guyana krijgen de mensen kinderbijslag en bestaat er een uitkering voor werklozen naar Europese maatstaven. Dit in schril contrast met de uitkeringen in Suriname. Het land is ook volgepropt met nette auto’s (Renaults en Peugeots), goede wegen, pinautomaten met euro’s. Iets waar je in Suriname niet naar hoeft te zoeken. We hebben daar op 14 juli, de dag van de Franse onafhankelijkheid, wat rondgekuierd, het defilé van het plaatsje gezien, het Franse transportatiekamp bezocht. De Fransen vervoerden hun gevangenen naar Frans Guyana zoals de Britten dat deden met hun gevangenen naar Australië. In dit kamp werden ze opgevangen om vervolgens verspreid in het land uitgezet te worden. Echter de meeste gevangenen waren na jaren gevangenschap, de tocht over de oceaan en wederom jaren gevangenschap zo verwilderd van de maatschappij dat ze vrijwillig bleven in dit transportatiekamp. Op deze manier ontstond hier een eigen maatschappij, compleet met rangen en standen.

Dit voor zover nu. Morgen is het weer maandag.

Misijoebakka,

Kees